چرا باتری های حالت جامد در نهایت پهپادها را از محدودیت باتری آزاد می کنند؟

این واقعیت پهپادها در حال حاضر است. باتری‌های لیتیوم یون ما را به اینجا رساندند - پهپادها را از اسباب‌بازی به ابزار تبدیل کردند - اما ما را عقب نگه می‌دارند. خواه کشاورز باشید که مزارع ذرت را اسکن می‌کند، شرکتی باشید که بسته‌ها را تحویل می‌دهد، یا کسی که عاشق عکس‌برداری از آسمان است، احتمالاً به همان دیوارها برخورد کرده‌اید: پروازها کوتاه شده‌اند، اعصاب ناشی از آتش‌سوزی باتری‌ها، و هواپیماهای بدون سرنشین که در هوای سرد یا گرم به وزن کاغذ تبدیل می‌شوند.

با استفاده ازباتری های حالت جامد. این فقط یک "باتری بهتر" نیست - این تعمیری است که ما منتظرش بودیم. و پس از کار با اپراتورهای پهپاد در سراسر صنایع در سال جاری، من از نزدیک دیدم که چگونه بازی را تغییر می دهد. بیایید آن را تجزیه کنیم، بدون اصطلاحات خاص - فقط برنده واقعی است.

ابتدا بیایید در مورد زمان پرواز صحبت کنیم. یک کشاورز ذرت در آیووا در اوایل این فصل به باتری های حالت جامد برای پهپاد اسکن محصول خود روی آورد. پیش از این، او می‌توانست 40 هکتار را با هر بار شارژ بپیماید (حداکثر 22 دقیقه در هوا) و مجبور بود 6 بار در روز برای تعویض باتری به کامیون خود برگردد. حالا؟ او با 45 دقیقه زمان پرواز به 75 هکتار در هر بار شارژ می رسد. این باعث می‌شود روز کاری او 2 ساعت کاهش یابد – و او زودتر به بیماری‌های محصول مبتلا می‌شود، زیرا عجله نمی‌کند. برای تیم‌های تحویل، این حتی بزرگ‌تر است: یک نانوایی محلی که پهپادهای حالت جامد را آزمایش می‌کرد، از تحویل به 8 خانه در هر سفر به 15 خانه رسید. دیگر در اواسط مسیر به عقب برگردید زیرا باتری قرمز چشمک می‌زند.

ایمنییکی دیگر از موارد بزرگ است - و بگذارید صادق باشیم، به همین دلیل است که بسیاری از شهرها هنوز پروازهای هواپیماهای بدون سرنشین را محدود می کنند. تابستان گذشته، یک شرکت هواپیمای بدون سرنشین در نزدیکی شیکاگو، باتری لیتیوم یونی را در پارکی بیش از حد داغ کرده بود. به هیچ کس آسیبی نرسید، اما در حالی که تنظیم‌کننده‌ها در حال بررسی بودند، فعالیت آن‌ها را به مدت یک هفته تعطیل کرد. آنها به نمونه های اولیه حالت جامد روی آوردند، و از آن زمان؟ صفر بیش از حد گرم می شود، حتی زمانی که یک پهپاد در موج گرمای 95 درجه فارنهایت گرفتار شود. تفاوت؟ باتری‌های حالت جامد از یک هسته جامد غیرقابل اشتعال به‌جای الکترولیت مایع لیتیوم یونی استفاده می‌کنند، بنابراین در هنگام پرواز بر فراز پارک‌ها یا محله‌ها دیگر نگران «بمب ساعتی» نباشید.

دوام برد آرامی است که باعث صرفه جویی در پول می شود. یک شرکت ساختمانی که از هواپیماهای بدون سرنشین برای بازرسی ساختمان‌ها استفاده می‌کند، به من گفت که هر 6 ماه یک بار باتری‌های لیتیوم یونی را تعویض می‌کنند—\(400 باتری در حالت جامد؟ سازنده می‌گوید این باتری‌ها 3 سال دوام خواهند داشت. حساب را انجام دهید: این 400 در مقابل 1200 دلار در طول 3 سال است. و آن‌ها با دمای شدید زمستانی بهتر برخورد می‌کنند. برای جستجوی کوهنوردان گمشده - دما به 5 درجه فارنهایت رسید و باتری‌ها هنوز 80 درصد شارژ خود را نگه می‌داشتند، در عرض 10 دقیقه می‌مردند.

بیایید واضح بگوییم: لیتیوم یون بد نیست - فقط برای کارهایی که اکنون به هواپیماهای بدون سرنشین نیاز داریم، قدیمی است. در مورد آن فکر کنید: علاقه مندان نمی توانند مناطق دورافتاده را بدون نگرانی در مورد باتری های مرده کاوش کنند. اپراتورهای تجاری در زمان خرابی (تعویض باتری، رفع گرمای بیش از حد) ضرر می کنند. و رگولاتورها نمی‌توانند استفاده گسترده‌تر از پهپادها را تا زمانی که ایمنی مشخص نشود، روشن کنند. اینها مشکلات کوچکی نیستند - به همین دلیل است که فناوری هواپیماهای بدون سرنشین آنطور که همه ما امیدوار بودیم گسترش نیافته است.

اما حالت جامد به سرعت در حال تغییر است. و دیگر فقط نمونه های اولیه نیستند. امسال، ما شاهد بودیم که سازندگان باتری گزینه‌های حالت جامد را ارائه کردند که متناسب با پهپادهای استاندارد است – بدون نیاز به دکل‌های سفارشی. بزرگترین مانع در حال حاضر؟ هزینه باتری های حالت جامد هنوز حدود 2 برابر بیشتر از لیتیوم یون کار می کنند. اما نکته اینجاست: کشاورزان، تیم های تحویل و گروه های نجات که از آنها استفاده می کنند می گویند ارزشش را دارد. کشاورز آیووا محاسبه کرد که سالانه 3000 در زمان و تعویض باتری صرفه جویی خواهد کرد. شرکت ساختمانی؟ 800 در سال هر پهپاد.

پس بعدی چیه؟ در طی 2 تا 3 سال آینده، سازندگان باتری می گویند که هزینه ها برای مطابقت با لیتیوم یون کاهش می یابد. و همانطور که این اتفاق می افتد، ما شاهد انجام کارهایی از پهپادها خواهیم بود که قبلاً درباره آنها صحبت کردیم: تیم های جستجو و نجات ساعت ها در هوا می مانند تا رشته کوه ها را پوشش دهند. هواپیماهای بدون سرنشین که مواد غذایی را به شهرهای روستایی که فروشگاهی در آن نزدیکی ندارند می‌فرستند. علاقه مندانی که بدون توقف از طلوع تا غروب خورشید فیلم می گیرند.

برای ایالات متحده، این نیز یک معامله بزرگ است. ایمن سازی تولید در حالت جامد در اینجا به این معنی است که ما از فناوری هواپیماهای بدون سرنشین عقب نخواهیم ماند - چیزی که برای صنایع از کشاورزی گرفته تا واکنش اضطراری مهم است.

اگر به ارتقای پهپاد خود فکر می کنید، گزینه های حالت جامد را زیر نظر داشته باشید. این یک مد نیست - آینده پرواز است. و اگر سؤالاتی دارید (مانند «آیا با پهپاد فعلی من مناسب است؟» یا «واقعاً چقدر پس انداز خواهم کرد؟»)، ما اینجا هستیم تا به شما کمک کنیم. با ما تماس بگیرید—بیایید در مورد اینکه چگونه حالت جامد می تواند پهپاد شما را برای شما سخت تر کند صحبت کنیم.

در پایان روز، هواپیماهای بدون سرنشین قرار است زندگی ما را آسان‌تر کنند - بیشتر کاوش کنیم، سریع‌تر کار کنیم، به افراد بیشتری کمک کنیم. برای سال ها، لیتیوم یون آنها را عقب نگه داشته است. حالا؟ حالت جامد بالاخره به آنها اجازه پرواز آزاد می دهد.